ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

'Ενεκα η ανάγκη για ορθή πληροφόρηση σε ένα επίκαιρο θέμα με οδήγησε στο να παρουσιάσω την Αξιολόγηση από την εμπειρία μου και μόνο, στο "Σύλλογο Ανάπτυξης και Προστασίας Περιβάλλοντος" της Χίου.

Ένα σύστημα διοίκησης οποιουδήποτε επιπέδου (πολιτικό, επιχειρησιακό, τακτικό) που σκοπό έχει την εξυπηρέτηση του πολίτη, οφείλει να αναπροσαρμόζεται στις εκάστοτε ανάγκες του κοινωνικού συνόλου που υπηρετεί. Με απλά λόγια λειτουργίες όπως επέκταση αναδίπλωση, λειτουργική αναδιάρθρωση, είναι στοιχεία ενός υγιούς Οργανισμού.

Για να επιτευχθεί η ταυτόχρονη λειτουργία του Οργανισμού με την αναπροσαρμογή του στις τρέχουσες ή μέλλουσες ανάγκες οφείλει αυτός αλλά και οι προϊστάμενοι αυτού να διατηρούν τον έλεγχο της διαδικασίας μετάβασης αλλά και παραγωγής έργου από αυτόν. Το μόνο εργαλείο της διοίκησης για το σκοπό αυτό αποτελεί ένα δομημένο σύστημα Αξιολόγησης .

Σκοπός είναι η παρουσίαση της Αξιολόγησης ως λειτουργία ενός συστήματος Διοίκησης και ελέγχου , η ανάλυση των διαδικασιών και επιπέδων αξιολόγησης και τέλος η συμβολή της στην αναγέννηση ενός σύγχρονου και λειτουργικού συστήματος .

Η σημασία της Αξιολόγησης της δίνει και τη θέση της στο οργανόγραμμα κάθε οργανισμού. Κατέχει θέση επιτελική (συμβούλου) της Διοίκησης , όταν δεν ταυτίζεται με αυτή - σε μικρούς Οργανισμούς. Επίσης αποτελεί τον τελευταίο κρίκο στην αλυσίδα παραγωγής έργου του Οργανισμού πριν το τελικό προϊόν.

Λειτουργική Οργάνωση- Εκπαίδευση-Αξιολόγηση- Παραγωγή

ΕΙΔΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

Ένα δομημένο σύστημα Αξιολόγησης διακρίνεται σε:

Ατομική Αξιολόγηση που διεξάγεται από προϊστάμενο σε υφισταμένους.

Λειτουργική (τακτική) Αξιολόγηση που εκτελείται από ομάδα αξιολόγησης εξωτερική του οργανισμού. Σκοπό έχει αφενός, την καταγραφή των δυνατοτήτων (προσωπικό – μέσα) που έχει στη διάθεσή του οργανισμός να επιτελέσει την αποστολή του, αφετέρου την τήρηση των διαδικασιών και προτύπων κατά την εκτέλεση του έργου. Ουσιαστικά αξιολογούμενος είναι ο Διοικητής του Οργανισμού. Η ομάδα αξιολόγησης εκτός από τον επικεφαλή της ομάδας αξιολόγησης και τους αρχηγούς των επιμέρους αρχηγούς ομάδων τους στελεχώνεται από έμπειρους επαγγελματίες πιστοποιημένους αξιολογητές που στελεχώνουν ίδιες θέσεις σε άλλους Οργανισμούς .

Η επιχειρησιακή αξιολόγηση ,αξιολογεί την ποσότητα και ποιότητα του παραγόμενου έργου από τον Οργανισμό. Εκτελείται από προϊστάμενο κλιμάκιο και συνήθως περιλαμβάνει περισσότερο το ενός Οργανισμούς.

ΣΤΕΛΕΧΩΣΗ ΤΟΥ ΦΟΡΕΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

Ο φορέας αξιολόγησης στελεχώνεται από έμπειρους επαγγελματίες αναγνωρισμένης αξίας που έχουν αποφοιτήσει από σχολείο αξιολογητών και έχουν συμμετάσχει τουλάχιστον σε δύο αξιολογήσεις ως εκπαιδευόμενοι.

Οι αξιολογητές μετά από κάθε αξιολόγηση κρίνονται για το έργο τους από τους επικεφαλείς των υποομάδων αξιολόγησης.

Στην ετήσια συνάντηση αξιολογητών και Διευθυντών Οργανισμών συζητούν και συναποφασίζουν, εκτός από το πρόγραμμα των αξιολογήσεων και πιθανόν αλλαγές στην μέθοδο αξιολόγησης. Όλες αυτές οι αλλαγές ενσωματώνονται στο βιβλίο αξιολογητή που αποτελεί τη βίβλο για κάθε έναν νεοεισερχόμενο στις τάξεις των αξιολογητών.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

Το έργο της αξιολόγησης ξεκινάει με την αποστολή ερωτηματολογίου ένα χρόνο πριν στον Οργανισμό και μέσω αυτού ακτινογραφείται η δομή ή στελέχωση η αποστολή και οι τυχόν αδυναμίες του Οργανισμού.

Ακολουθεί η επίσκεψη στον Οργανισμό πυρήνα αξιολογητών, ένα εξάμηνο πριν τον προσδιορισμένο χρόνο αξιολόγησης, με βάση ετήσιο προγραμματισμό που συμφωνείται σε επίπεδο διοικητών Οργανισμών σε ετήσια συνάντηση.

Κατά το χρόνο της επίσκεψης συνυπογράφεται μνημόνιο από τη διοίκηση και τον επικεφαλή των αξιολογητών, όπου καθορίζονται με λεπτομέρεια οι τομείς που θα αξιολογηθούν καθώς και οι τυχόν περιορισμοί που υφίστανται κατά παρέκκλιση του υφισταμένου νομικού πλαισίου.

Στο χρόνο του εξαμήνου γίνεται η επιλογή των αξιολογητών που θα στελεχώσουν την ομάδα και αποστέλλονται ατομικές προσκλήσεις. Επίσης ο επικεφαλής των αξιολογητών δίνει κατευθύνσεις για το σενάριο που θα λειτουργήσει ως εργαλείο για την αξιολόγηση.

Το σενάριο είναι μία φανταστική σειρά γεγονότων που σκοπό έχει να οδηγήσει κλιμακωτά τον Οργανισμό στα όρια των δυνατοτήτων του. Η χρονική ακολουθία των γεγονότων είναι συντονισμένη από τους επικεφαλείς κάθε υποομάδας ώστε να υπάρχει πλήρη γνώση των επιδράσεων που προκαλεί μία δράση Α σε τομείς Β, Γ, Δ του Οργανισμού.

Η αξιολόγηση ολοκληρώνεται με την σύνταξη και υποβολή της τελικής αναφοράς. Έχει προηγηθεί η ενημέρωση των στελεχών της Μονάδας για την γενική εικόνα και σχολιασμός της αναφοράς από την αξιολογούμενη Μονάδα.

ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΩΝ ΣΕ ΦΑΣΗ ΔΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ

Με δεδομένα τις πολιτικές οδηγίες (νόμοι, υπουργικές αποφάσεις κλπ) και τους στόχους που τίθενται στον Οργανισμό σχεδιάζεται η λειτουργική διάρθρωση του Οργανισμού. Ακολουθεί η στελέχωση με βάση την εμπειρία των στελεχών. Πάντα σε κάθε λειτουργική Μονάδα υπάρχει ό μέντορας και ο αξιολογητής. Ο ρόλος του μέντορα είναι να συνδράμει την ομάδα με τις γνώσεις του στην εκτέλεση της αποστολής της. Ο αξιολογητής έχει διττό ρόλο, αρχικά συνδράμει με ιδέες στην τελική διαμόρφωση της Μονάδας, καταγράφει τις απαιτούμενες διεπαφές των στελεχών και τέλος συντάσσει σε συνεργασία με τα στελέχη το μνημόνιο ενεργειών της κάθε θέσης. Τέλος στα πλαίσια της τελικής αξιολόγησης καταγράφει και αναφέρει τα δυνατά σημεία και τις αδυναμίες της Μονάδας.

ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ

Θα το χαρακτήριζα εκ προοιμίου, ακόμη ένα αποτυχημένο βήμα διοικητικής αναβάθμισης της κρατικής οντότητας της Ελλάδας. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι όπως και ο «Καποδίστριας» θα φέρει τα ίδια μηδενικά αποτελέσματα σε μία πλήρως ξεχαρβαλωμένη δημόσια διοίκηση. Τα αίτια είναι πολλά και θα τα αναλύσω παρακάτω, η συνταγή είναι δύσκολη και κανένας ,το εννοώ, κανένας εντός συνόρων δεν έχει τις γνώσεις ή τη βούληση να πράξει τα πρέποντα για την ανόρθωση της διοικητικής υπόστασης της περιφέρειας.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, και να αναφερθώ πρώτα στα αίτια.

Α. Κακή ποιότητα Διοικούντων
Η παντελής έλλειψη πολιτικοκοινωνικής συνείδησης έχει οδηγήσει ουσιαστικά σε μία άνευ ιστορικού προηγουμένου αποστροφή των «νοικοκυραίων» από τα κοινά. Αυτό το κενό έδωσε την ευκαιρία σε τυχάρπαστους να ανελιχτούν σε αξιώματα που ούτε τις γνώσεις αλλά ούτε τη νοοτροπία είχαν να αντεπεξέλθουν στα προβλήματα. Δεν αναφέρομαι καθόλου σε όραμα ή σχεδιασμό για το μέλλον, που απαιτούν οργάνωση και συστηματική δουλειά.
Τα μεγέθη και η συνθετότητα των νέων δήμων απαιτούν κεφαλές με ευρεία γνώση των τοπικών προβλημάτων και νοοτροπιών της κάθε περιοχής. Επιπλέον γνώση διαχείρισης υποθέσεων με την κεντρική εξουσία, η οποία παρεπιπτόντως θα απαιτεί στο εγγύς μέλλον περισσότερες ενέργειες μέσω της εκχώρησης αρμοδιοτήτων (τα λεγόμενα βαρίδια) από τους νέους Δήμους. Την κατάσταση αυτή καλούνται οι δημοτικές κεφαλές να αντιμετωπίσουν ανέξοδα και άοπλοι.

Β. Νοοτροπία
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι η νοοτροπία μας. Η γιγάντωση των ατομικών συμφερόντων και η δια του ψήφου προσπάθεια εξασφάλισής τους.

Γ. Έλλειψη κινήτρων
Σύντομα θα κληθούμε να επιλέξουμε μεταξύ δύο υποψηφίων, ενός πρώην τοπικού άρχοντα και ενός φερμένου από τους κομματικούς μηχανισμούς. Οι δύο τους έχουν ο καθένας από ένα μειονέκτημα, του πρώτου λείπουν οι γνώσεις και του δεύτερου η βούληση. Ό,τι και να λένε, είναι δυστυχώς η πραγματικότητα.

Οι αρχές της λογικής που διέπουν τέτοιες καταστάσεις διοικητικής αναδιοργάνωσης είναι οι ακόλουθες:
1. Είναι αδύνατο για την οποιαδήποτε σωστή διοίκηση να είναι αφενός αρεστή, αφετέρου χρήσιμη και αποτελεσματική. Οι εξ επαγγέλματος πολιτικοί το γνωρίζουν καλά και χρησιμοποιούν την αρχή αυτή κατά το δοκούν.
2. Σε οποιαδήποτε αλλαγή οι συνέπειες είναι στην αρχή επαχθείς για όλους: υπαλλήλους, διοίκηση αλλά και πολίτες. Όλοι προσπαθούν να τις αποφύγουν.
3. Σε μία άκρως συντηρητική κοινωνία όπως η δική μας οι αλλαγές είναι μόνο κατ’ επίφαση αρεστές.
Ένας παράγοντας που επίσης είναι βασικός είναι η γεωγραφική διασπορά των υπηρεσιών των νέων Δήμων. Χρειάζεται μεγάλη δύναμη από την δημοτική αρχή για να αντιμετωπίσει μετακίνηση υπηρεσιών αν αυτό απαιτείται για λειτουργικούς λόγους. Η προσπάθεια αυτή θα προσκρούσει τις αρχές Α, Β που προαναφέρθηκαν. Καμία τέτοια αλλαγή δεν θα έχει την κοινωνική συναίνεση και στήριξη.

Η σημερινή κατάσταση και η διαδικασία άρσης στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Η υπάρχουσα κατάσταση έχει παγιώσει τοπικά συμφέροντα τα οποία θα διαταραχθούν αναγκαστικά. Τα «μαγαζάκια» - δημοτικές υπηρεσίες λειτουργούν με το λεγόμενο «ηρωικό» μοντέλο που ακυρώνει στην ουσία την λειτουργία του Οργανισμού.

Γίνομαι σαφής, η διαδικασία δημιουργίας ενός Οργανισμού ακολουθεί τα παρακάτω στάδια.
1. Ο «ήρωας», αποτελεί την πιο κραυγαλέα απόδειξη ότι ένα σύστημα είναι στα πρώτα στάδια δημιουργίας του ή στα τελευταία αποσύνθεσής του. Στην Ελλάδα οι περισσότερες σήμερα Υπηρεσίες λειτουργούν με αυτό το σύστημα.

Τα χαρακτηριστικά αυτού του σταδίου είναι:
α. Η αυθεντία του ενός και αναντικατάστατου, του παντογνώστη ή μονόφθαλμου στους τυφλούς.
β. Η παντελής έλλειψη επικοινωνίας ή διαδικασιών επίλυσης θεμάτων με όλα τα μέλη του Οργανισμού.
γ. Η διασφάλιση και εξασφάλιση του «Θρόνου» με τη χρήση απόκρυψης γνώσης που αποκτήθηκε εμπειρικά.

2. Η «ποιμενική» κατάσταση. Όπου ο εξαναγκασμός για την παραγωγή έργου συμπαρασύρει και ανεκπαίδευτους στην διαδικασία, που αρχικά έχουν παντελή άγνοια και μηδενική καθοδήγηση ,αλλά στην πορεία αντλούν γνώση από τον ποιμένα που «γνωρίζει» και «διευθύνει» τα πάντα. Οι αποφάσεις, ακόμη για απειροελάχιστα θέματα, λαμβάνονται μόνο από τον «ποιμένα». Το αποτέλεσμα είναι ένας βραδυκίνητος ,κατά συνέπεια αναποτελεσματικός οργανισμός.

3. Το «Σύστημα», όπου το κάθε μέλος του Οργανισμού γνωρίζει τη θέση του, τα καθήκοντα ,τις υποχρεώσεις του, τις αναγκαίες επικοινωνίες με τους καθ’ ύλην αρμόδιους. Υπάρχουν καθιερωμένα επίπεδα αποφάσεων. Σε κάθε περίπτωση απομάκρυνσης ή αντικατάστασης μέλους του Οργανισμού ο αντικαταστάτης δύναται να αναλάβει πλήρως τα καθήκοντά του από την πρώτη ημέρα πάντα καθοδηγούμενος από κάποιον μέντορα.
Το Σύστημα είναι ένας ζωντανός Οργανισμός που λειτουργεί προσανατολισμένος σε μία συγκεκριμένη αποστολή. Μεταλλάσσεται, αναδιπλώνεται, συμπτύσσεται και περιοδικά ασκείται και αξιολογείται για τα πραγματικά αποτελέσματα στην διαδικασία παραγωγής έργου. Όλα τα προαναφερθέντα θα μπορούσαν να αποτελέσουν ολόκληρες ενότητες αλλά αυτό ξεφεύγει από το σκοπό της παρούσης δημοσίευσης.

Στην αναφορά μου στο θέμα έχω ήδη αναφερθεί στο γιατί, το πώς, το πού, το πότε, από ποιούς, άφησα το πόσο γιατί θεωρώ ότι το κόστος είναι πάντα συνάρτηση δύο παραγόντων: του χρόνου και των γνώσεων. Όσο περισσότερο διαθέτεις και από τα δύο τόσο λιγότερο θα ξοδέψεις.

Ας πάμε και στις προτάσεις.
Είτε μας αρέσει είτε όχι κανένας ασθενής δεν μπορεί να θεραπευτεί από μόνος του. Το ίδιο ισχύει και για τη Δημόσια Διοίκηση. Η εμπειρία μου επί χρόνια, τουλάχιστον πέντε, στην οργάνωση συστημάτων εντός και εκτός συνόρων της Ελλάδας αλλά και η αξιολόγηση τέτοιων συστημάτων στη λειτουργία τους μου επιτρέπει να γνωρίζω σε βάθος τα «συνήθη» προβλήματα και να προτείνω συνταγές για θεραπεία.

Για να μη παρεξηγηθώ, δηλώνω εξ αρχής ότι απεχθάνομαι κάθε τι γερμανικό, τους θεωρώ σοβινιστές και στην πλειονότητά τους ανθέλληνες. Επίσης δηλώνω απέχθεια σε κάθε τι ελληνικό που είναι μίζερο και μέτριο. Σέβομαι και αγαπώ την τάξη και την πρόοδο, από όπου κι αν προέρχεται, και παράλληλα αναπτύσσει τις ανθρώπινες αρετές.

Εργάστηκα επί τρία συνεχόμενα χρόνια δίπλα σε γερμανούς συναδέλφους και γνωρίζω ότι η αίσθηση καθήκοντος είναι μοναδική και πρωτόγνωρη ακόμη και για μας που πάντα διατεινόμαστε ότι λόγω «εχθρού» είμαστε σε αυξημένη ετοιμότητα. Γνώρισα επίσης πώς όλα αυτά που «θέλουμε» μπορούν να γίνουν πράξη και επιτέλους «οίδα» ότι η κοινή λογική μπορεί να έχει αξία κάπου .

Επιπλέον γνώρισα και αξιολόγησα συστήματα άλλων τριτοκοσμικών Χωρών με άριστα αποτελέσματα που εντός τριών ετών κατάφεραν να πετύχουν στο έργο τους , χωρίς εμπειρία ή πρότερη οργανωτική δομή .

Κοινός παράγοντας όλων αυτών είναι οι Γερμανοί.

Θα αναφέρω το παράδειγμα της Τουρκίας που από τη δεκαετία του 80 βάλανε Γερμανούς καθοδηγητές σε όλα τα κλιμάκια και αναδιοργάνωσαν την δημόσια διοίκηση εκ θεμελίων. Σήμερα οι δημόσιες υπηρεσίες τους λειτουργούν με τα πρότυπα των ιδιωτικών εταιριών.
Ένα άλλο εντυπωσιακό από πλευράς αποτελέσματος είναι η Ουγγαρία, που παρόλες τις οικονομικές και κοινωνικές περιπέτειες , κατάφερε και οργάνωσε το σύστημά της με άριστα αποτελέσματα. Η συνταγή κοινή, Γερμανός συνάδελφος είχε εδραιωθεί για διάστημα τριών ετών, όσο δηλαδή διήρκησε η προετοιμασία.

Επειδή τα χρονικά περιθώρια είναι σαφώς περιορισμένα καλό θα είναι να αφήσουμε τους εγωισμούς- συναισθηματισμούς και να ζητήσουμε συνδρομή από τους «κακούς» Γερμανούς, ώστε να οργανωθούμε και να εκπαιδευτούμε στην σωστή παροχή υπηρεσιών.
Όλες οι άλλες λύσεις είναι καταδικασμένες σε αποτυχία για τους λόγους που προανέφερα.

Γράμμα σε ένα φίλο

Αγαπητέ εδώ τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Είναι αιτία λένε η κρίση και οι περισσότεροι έχουν καρφωθεί μπροστά στις τηλεοράσεις και παρακολουθούν τους δημοσιογράφους και πολιτικούς να συμπλέκονται , διαπλέκονται και συσκέπτονται. Ο λόγος είναι λέει η σωτηρία της Πατρίδας, που θα προέλθει από την περικοπή των μισθών και συντάξεων.

Καλό μου φαίνεται ότι όλοι άρχισαν να χρησιμοποιούν την λέξη «Πατρίδα» χωρίς να τους κολάνε ταμπέλες, όπως γινόταν μέχρι σήμερα. Από την άλλη όμως δεν μου φαίνεται για καλό τόση φασαρία. Ο λαός λέει ότι «οι άδειοι ντενεκέδες κάνουν θόρυβο». Είναι τα ταμεία που είναι άδεια, ή μήπως τα μυαλά τους που νομίζουν ότι θα το φάμε αμάσητο?

Όπως και να έχει, δόξα το θεό, πορευόμαστε, για την ώρα… Μήπως δεν ήταν έτσι πάντα τα πράγματα στην Ελλάδα μας, τα ίδια και απαράλλακτα όπως πάντα. Οι ίδιοι και ίδιοι πρωταγωνιστές τα ίδια συνθήματα. Τουλάχιστον οι άλλοι δίναν και καμιά αύξηση ετούτοι, τα παίρνουν ΟΛΑ πίσω.
Έχουμε λέει κρίση, δηλαδή τι έκανα για να πληρώσω? Αυτό δεν το κατάλαβα και δεν θέλω να το καταλάβω. Μια ζωή πληρώνω ότι μου ζητάνε και ποτέ δεν έκλεψα ούτε μια δεκάρα.
Αν λοιπόν πούμε ότι η Ελλάς Α.Ε. είναι μια προβληματική επιχείρηση που χρωστάει, αλλά δεν θέλουμε να την κλείσουμε γιατί από εκεί βγάζουμε το ψωμί μας, κάτι πρέπει να κάνουμε.

Να λοιπόν μία πρόταση..
Αρχικά να δοθούν σε όλους τους υπαλλήλους του δημοσίου και συνταξιούχους όλες οι περικοπές και τα επιδόματα πίσω σε τίτλους του Δημοσίου με δεκαετή ή εικοσαετή διάρκεια. Με αυτό τον τρόπο το κράτος και όχι η πατρίδα δεν θα μας κλέψει για μια ακόμη φορά αλλά θα μας κάνει μέτοχους όλους τους δημόσιους λειτουργούς σε αυτό που λένε ανάκαμψη.
Μετά να βρούμε όλοι αυτούς που τα "πήραν" και την «έκαναν» να τους τιμωρήσουμε με κατάσχεση της περιουσίας τους. Διότι δεν οτιδήποτε γίνεται χωρίς κάθαρση δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Το Κράτος θα πρέπει να αποκτήσει κατ’ αρχήν την εμπιστοσύνη των πολιτών του και μετά να προχωρήσει. Εμείς θα το πάμε το άρμα μπροστά ή πίσω αυτοί προσωρινοί είναι αργότερα μια σκοτεινή σελίδα στην ιστορία.

Αν ο κόσμος τα βάζει με τους πολιτικούς, κατά την ταπεινή μου γνώμη, καλώς κάνει. Για να το καταλάβουν θα το πω απλά. Αν το καράβι προσαράξει σε σκόπελο από φταίξιμο ενός ναύτη τότε την ευθύνη την έχει ο καπετάνιος που δεν φρόντισε να εκπαιδεύσει το προσωπικό του. Έτσι μας μάθατε κύριοι, θα δρέψετε αυτά που σπείρατε.

Μας λένε μετά ότι έχουμε πόλεμο, μα ό πόλεμος έχει καλούς και κακούς ποιοι είναι από εδώ και ποιοι από εκεί δεν μας είπαν. Τα λέγαν οι πρόγονοί μας αλλά ποιος θυμάται τον Λυσία στο «Ρητορικός λόγος υπέρ Ματθαίου».
Το Ελληνικό δίκαιο που ίσχυε τον 5ο αιώνα π.χ., δηλαδή τον Χρυσού Αιώνα της Δημοκρατίας προέβλεπε τα ακόλουθα για να γίνει κάποιος Βουλευτής.
1. Να είναι Έλλην πολίτης
2. Να κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία.
3. Να μην είναι κίναιδος
4. Να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει, καθώς και την οικογενειακή του περιουσία.
Εάν τηρούνταν όλα αυτά, τότε ο εν λόγω πολίτης μπορούσε να γίνει Βουλευτής.
Αν ο κύριος αυτός, όντας πλέον βουλευτής , πρότεινε και πέρασε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα, τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του ΟΛΟ το ποσό κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα.
Αν δεν έφτανε η περιουσία του, τότε έπρεπε να κατασχεθεί ΟΛΗ η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια του που κατεγράφησαν) και τα υπόλοιπα που αδυνατεί να καλύψει , να τα εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ.
Αν ο νόμος που πρότεινε και πέρασε ο βουλευτής αυτός, ζημίωνε ΗΘΙΚΑ την Αθήνα η ποινή ήταν: «ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ» Θάνατος!
Έτσι φτιάχτηκε ο Παρθενώνας. Έτσι απλά και χωρίς θόρυβο……..

¨Ενας Περίπατος με Γρίνια"

Μια από τις ομορφότερες διαδρομές στην πόλη της Χίου είναι αυτή που την συνδέει το αεροδρόμιο . Για όλους εμάς που καθημερινά “ζούμε” το πλακόστρωτο της παραλιακής ζώνης, νομίζω ότι αποτελεί την μόνη ελεύθερη ζώνη που προσφέρεται για να περπατήσουμε να κάνουμε ποδηλασία, να αθληθούμε, να συναντήσουμε φίλους..
Την υπέροχη, από άποψη φυσικής ομορφιάς διαδρομή, όπως πάντα και παντού στην Ελλάδα και γιατί όχι στη Χίο φροντίζουν κάποιοι να την καθιστούν κάθε ημέρα και πιο δύσβατη.
Ένα απόγευμα λοιπόν αποφάσισα στο τακτικό μου δρομολόγιο να «δω» ότι κανένας άλλος δημοτικός υπάλληλος ή και πολίτης Χίου, δεν «είδε».

Το συνολικό εύρος του πεζοδρομίου είναι περίπου 1,5μ, στο μεγαλύτερο μήκος της διαδρομής .

Δεδομένου ότι:
α. βάσει διεθνών προδιαγραφών το ελάχιστο εύρος είναι 1,8μ διαδρόμων εσωτερικών χώρων , όπου το κόστος είναι σημαντικά αυξημένο.
β. Η κυκλοφορία πεζών καροτσιών αλλά και ποδηλάτων αυξάνεται προοδευτικά και ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες

το εύρος κρίνεται ΑΝΕΠΑΡΚΕΣ.

Δεν θα αναφερθώ σε δείγματα εγκατάλειψης όπως αυτό του «ορφανού» στύλου αλλά περισσότερο σε εμπόδια που πραγματικά κάνουν την καθημερινή διάβαση όλο και δυσκολότερη. Οι λύσεις είναι απλές και στην πλειοψηφία τους ανέξοδες.

Εδώ ο «δημιουργός» προσπάθησε να δημιουργήσει υποπόδιον για τους κουρασμένους περιπατητές. Πέταξε δύο κυβικά τσιμέντο και δεν ξέρω πόσες εργατοώρες για να φτιάξει μια εξέδρα που κατά την γνώμη μου δεν χρειαζόταν.

Η απλή λογική ερμηνεύει ότι:

Δεν χρειάζεται ο περιπατητής να ξεκουραστεί σε παγκάκι που εδράζεται σε ήδη στενό διάδρομο και αφήνει μόλις 70εκ. ελεύθερο χώρο, τη στιγμή μάλιστα που θα μπορούσε ο «δημιουργός» να κατεβάσει το παγκάκι στο πράσινο και με μόλις μισό κυβικό τσιμέντο να κάνει σκαλάκι και εξέδρα στο επίπεδο του πρασίνου. Επιπλέον ο κάδος θα μπορούσε να συνοδεύσει το « ζευγάρι» του.

Θα ήταν άξιο επαίνου της Δημοτικής Αρχής η διαμόρφωση του γηπέδου στο σημείο αυτό αλλά και μεγάλη η χαρά των παιδιών που θα μπορούσαν να παίζουν σε τέτοια μέρη.

Εδώ το εύρος είναι ικανοποιητικό πλην όμως το παγκάκι στη μέση δεν επιτρέπει στους ντόπιους να επιβεβαιώσουν την φήμη τους « οι Χιώτες πάνε δύο – δύο» ή όπως λέγαμε αεροπορικά «line abreast» μόνο «in trail» διαβαίνεις. Το απίθανο είναι ότι όπως φαίνεται έχει αρκετό χώρο να φύγει και να εγκατασταθεί πιο μπροστά και κάτω από σκιά.

Η κατάσταση χειροτερεύει όσο προχωράμε και πλέον απαιτείται slalom για την διέλευση ζευγαριού. Δεν συζητώ για ποδήλατο.

Παρεμπιπτόντως, απορώ πως δεν τέθηκε από κανένα εδώ στο νησί το θέμα ποδηλατοδρόμου Καρφά-Χίου. Ζητώ συγνώμη αν έχω ελλιπή ενημέρωση.

Βλέποντας την επικινδυνότητα του δρόμου, τις ταχύτητες που αναπτύσσουν οι οδηγοί ακόμη και στα στενά σημεία, αλλά και την όλο και αυξανόμενη κίνηση ποδηλάτων από τουρίστες αλλά και ντόπιους συμπεραίνω ότι θα ήταν ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την προσέλκυση τουριστών, αλλά και ασφάλεια για τα παιδιά μας και εμάς τους ίδιους.

Εδώ το ίδιο πρόβλημα με τη θέση, προσέξτε ότι δύο μέτρα πιο κάτω υπάρχει έξοδος για την παραλία αλλά και δέντρα για σκιά. Παρόλα αυτά το παγκάκι στη μέση και ντάλα ήλιο.

Ας πάμε και στα αστυνομικά μέτρα.
Είναι ντροπή ύπαρξη τέτοιων παραπηγμάτων στην βιτρίνα του νησιού. Κάντε κάτι!!!, δεν είναι δυνατόν Δήμος και Νομαρχία να μην μπορούν να γκρεμίσουν ένα αυθαίρετο παράπηγμα στην καλύτερη περιοχή του νησιού.

Αλλά μήπως γίνομαι γραφικός ? κάτι δεν πάει καλά. Εδώ με την άδεια του Δήμου , απέναντι από την είσοδο του αεροδρομίου ξεφύτρωσε ετούτο το «πράμα». Μετά μεγάλωσε,απλώθηκε, έκλεισε το πεζοδρόμιο, έφτιαξε τουαλέτα χημική, τσιγκοπαράγκα για αποθήκη??? κλπ.
Αυτό είναι δείγμα μόνο, του τι μπορεί να κάνει αυθαίρετα κάποιος στη Χίο.

Ερωτήματα προς τις Αρχές:
α. Ποιός και με ποιά κριτήρια έδωσε άδεια για περίπτερο στην περιοχή αυτή ?
β. Με ποιό δικαίωμα κλείνει το πεζοδρόμιο, πότε ελέγχθηκε τελευταία αυτό?
γ. Η τουαλέτα και η τσικοπαράγκα είναι νομότυπα?
δ. Η δορυφορική πιάνει Χιώτικα κανάλια?

Εκεί που περπατάγαμε να σου και δύο αυτοκίνητα στο διάβα μας. Το ένα με κλήση και το άλλο χωρίς...

Ελπίζω με τις φωτογραφίες να παρακινηθούν κάποιοι που έχουν λόγο όπως ποδηλατικοί, περιπατητικοί σύλλογοι κλπ, φορείς όπως η πολεοδομία η αστυνομία και τέλος ο Δήμος και ακόμη παρακάτω η Νομαρχία για την θεραπεία των προβλημάτων. Μόνο έτσι θα αλλάξει η εικόνα της Χίου.
Ακόμη ένα χρόνο μπορώ να περιμένω να δω αλλαγές......

ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΕΙΣ συνέχεια...

Ας ακουστεί λοιπόν μία «αιρετική» φωνή στην ομαδική υστερία που έχει καταλάβει τους προύχοντες και λοιπούς «αγνούς» πολίτες αυτού του τόπου.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια στην κυρία περιφερειάρχη για την καθυστέρηση της επικύρωσης κατεδάφισης της «Διακοσμητικής».
Συγχαρητήρια ακόμη μια φορά γιατί με τον τρόπο της αποστόμωσε τους λαλίστατους προύχοντες της Χίου.
Επιτέλους σ’ αυτόν τον τόπο υπάρχουν και κάποιοι –λίγοι – δυστυχώς που σκέπτονται αγνά και πέρα από τα στενά τοπικιστικά συμφέροντα.
Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους είμαι κάθετα αντίθετος με την κατεδάφιση ενός καθόλα νόμιμου και καλά δομημένου δημόσιου κτηρίου.
Με μόνη δύναμη τη λογική και την αγάπη για την προκοπή αυτού του τόπου.
Απαιτώ ως πολίτης αυτής της Χώρας, να εκτιμηθεί το κτήριο και σε περίπτωση κατεδάφισης να επιστραφούν αυτά τα χρήματα στα δημόσια ταμεία από το ταμείο του Δήμου. Καθόσον το κτήριο κτίστηκε με χρήματα του ελληνικού λαού και όχι του Δήμου. Για να είμαστε δίκαιοι να επιστραφούν κατά 1% μειωμένα τα χρήματα που είναι η συμβολή της Χίου στον κρατικό πλούτο.
Απαιτώ, να πληρώσουν οι αποφασίζοντες, με την ατομική τους περιουσία, για την μέχρι τώρα μη αξιοποίηση του κτηρίου, παρόλο που υπήρχαν προτάσεις για ενοικίαση κλπ. Τα χρήματα αυτά να χρησιμοποιηθούν για την βελτίωση των υποδομών της Πόλης της Χίου.
Εύχομαι να μπορέσουν οι Χιώτες να ξαποστείλουν στις επερχόμενες εκλογές τους δεινόσαυρους - κατ’ επάγγελμα πολιτικούς και να βάλουν νέους και ορεξάτους αδιάφθορούς πολίτες που θα μπορέσουν να δώσουν διέξοδο στο τέλμα που τα πάντα λιμνάζουν στο νησί.

ΔΩΣΤΕ ΒΙΖΑ ΤΩΡΑΑΑ

OPA, OPA ΑΑΑ
Με greeklish μάλιστα έτσι όπως ταιριάζει στην περίσταση. Μύρισε Πάσχα και οι άρχοντες του τόπου άρχισαν τα προεόρτια με το τον πατροπαράδοτο τρόπο των ρουκετών, ή μπήκαμε σε προεκλογική περίοδο και πρέπει να δείξουμε ότι νοιαζόμαστε για τον δύσμοιρο ετούτο τόπο.
Έτσι λοιπόν μαζεύτηκαν οι προύχοντες των νησιών του βορείου Αιγαίου και έστειλαν ανοιχτή επιστολή στον Πρόεδρο, αξιότιμο κ. Παπανδρέου, για να καταργηθεί η «κακή» βίζα των Τούρκων πολιτών με σκοπό να αυξηθεί λέει το τουριστικό ρεύμα από την γείτονα στα νησιά.
Τσίμπησαν και τα ΜΜΕ και νασου οι τίτλοι «να καταργηθεί η βίζα», μάλιστα μπερδέψανε και την κατάργηση της βίζας από τις ΗΠΑ με αυτή της Σέγκεν.
Θεέ και Κύριε των Δυνάμεων έλεοοοος.
Αν πρόκειται για αστείο καλό ήταν, γελάσαμε, τέλος. Αν όμως τα λένε στα σοβαρά, που υποψιάζομαι ότι κάτι τέτοια συμβαίνει, τότε είναι όλοι τους άξιοι εκπρόσωποι μιας αστείας παρέας, η οποία τελευταία που παρακολουθώ τον τοπικό Τύπο έχει δείξει εξαιρετικά δείγματα ΑΝΟΗΣΙΑΣ.
Ξεκαθαρίζω τη θέση μου, μακριά από εμένα η εμπλοκή στα κοινά με οποιοδήποτε τρόπο και κάθε είδους συμφέροντα σε αυτό τον τόπο. Γράφω απλά για να δώσω την διαφορετική άποψη, που πρέπει να λέγεται.
Αλλά ας δούμε τι εύχεται και ζητά αυτή η παρέα. Πριν όμως από αυτό θα πρέπει να γνωρίζουμε κάποιες παραμέτρους του προβλήματος.
1. Βίζα δίδεται με ένα πράγματι υψηλό κόστος για τον μικρομεσαίο και κάτω σε εισόδημα πολίτη της Γείτονος. Για τους μεσαίου και υψηλού εισοδήματος πολίτες δίδεται τρίμηνης, εξάμηνης διάρκειας κλπ, πάντα με κριτήρια εισοδήματος. Μήπως γι αυτούς δεν γίνεται λόγος ?
2. Η Τουρκία είναι ανταγωνίστρια χώρα της Ελλάδας, μάλιστα οι τιμές και υπηρεσίες είναι κλάσεις ανώτερες από τις προσφερόμενες στον τόπο μας. Τουλάχιστον αυτό μπορεί κάποιος να το δει μέσα στο internet. Το πώς καταντήσαμε έτσι ρωτήστε τους εκπροσώπους της παρέας, αυτοί γνωρίζουν…
3. Η κοινωνική διάρθρωση της Γείτονος είναι εξαιρετικά ταξική, με διακριτές εξουσίες. Με απλά λόγια, η άνευ όρων κατάργηση της βίζας, θα δώσει μεγάλη χαρά σε κάνα - δύο εκατομμύρια ταλαίπωρους που θα μπορέσουν να μετακομίσουν στην την εδώ ακτή. Μη μου πείτε ότι οι Αρχές του τόπου θα μπορέσουν να τιθασεύσουν το «κύμα» γιατί και προσπάθειες κάνανε και απέτυχαν στο παρελθόν. Μάλιστα ως φαίνεται δεν είχαν-ουν και την δέουσα κοινωνική στήριξη.
4. Ο Τούρκος αλλά και κάθε άλλος τουρίστας θέλει στον τόπο που θα πάει να απολαύσει με την άνεσή του τις υποδομές και ποιοτικές υπηρεσίες όλο το εικοσιτετράωρο. Μετρήστε τις αργίες τις απεργίες τις Τετάρτες και Δευτέρες απογεύματα τις Κυριακές, που τα μαγαζιά είναι κλειστά και βρείτε πόσο τελικά εργαζόμαστε, και τι ζητάμε από κάποιον που ζει σε τόπο που τα μαγαζιά κλείνουν κάθε μέρα στα μεσάνυχτα.
Συνοψίζοντας, καλό θα κάνουν στον τόπο οι προύχοντες να ομφαλοσκοπήσουν λίγο, πράγμα που βοηθάει και η τρέχουσα κρίση. Χωρίς σχέδιο και πρόγραμμα, χωρίς θυσίες δεν πρόκειται να δείτε ανάπτυξη, απλά τα κοράκια θα κάνουν γύρες πάνω από το πτώμα της τοπικής κοινωνίας, όσο αυτή κρατάει ακόμη χαρακτηριστικά κοινωνίας πολιτών.

ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ

Σχετικά με την υπόθεση αεροδρόμιου θα ήθελα να προσθέσω τις σκέψεις μου και κάποιες παραμέτρους που ίσως διαφοροποιούν λίγο τα μέχρι τώρα ρηθέντα και γραφέντα.
Όταν λοιπόν εξετάζουμε την λειτουργικότητα ενός αεροδρομίου θα πρέπει να λαμβάνουμε πάντα υπόψη τους ακόλουθους παράγοντες.
1. Απόσταση από κατοικημένη περιοχή.
2. Κόστος οικοπέδου.
3. Συνήθεις κλιματολογικές συνθήκες καθόλη την διάρκεια του έτους .
4. Η γεωλογική διαμόρφωση του εδάφους .
5. Στρατιωτικούς περιορισμούς, καθόσον αναφερόμαστε σε παραμεθόριο περιοχή.
Ο κάθε ένας παράγοντας από αυτούς που αναφέρθηκαν παίζει κάποιο σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της τελικής λύσης . Θα αναφέρω κάποια παραδείγματα για να γίνω σαφής.
1. Σχετικά τον πρώτο παράγοντα, η θέση του αεροδρομίου, ακόμη και αν αυτή είναι αρχικά μακριά απά αστικό κέντρο, συγκεντρώνει μιά αναπόφευκτη οικονομική δραστηριότητα που την καθιστά σταδικά οικιστική. Ακολουθεί η «εύλογη» δυσφορία για θόρυβο και άλλα τέτοια συνήθη για την Ελλάδα που αποσκοπούν στο κλείσιμο του αεροδρομίου και την αλλαγή χρήσης του οικοπέδου. Με απλά λόγια τα αεροδρόμια, λόγω αυτού του παράγοντα έχουν ημερομηνία λήξης. Βλέπετε παραδείγματα του αεροδρομίου του Ελληνικού, του Ηρακλείου, της Σούδας κλπ.
2. Για μία έκταση τόσο μεγάλη σημαντικότατο ρόλο από οικονομικής άποψης έχει το κόστος αγοράς του οικοπέδου. Ένας ακόμη σημαντικός παράγοντας για επιλογή οικοπέδου μακριά από κατοικημένη περιοχή.
3. Οι επικρατούσες κλιματολογικές συνθήκες είναι ένας άλλος βασικός παράγοντας για την εξασφάλιση της λειτουργίας του αεροδρομίου καθόλη την διάρκεια του έτους. Η διεύθυνση και η ταχύτητα του ανέμου, οι ορατότητες, τα νέφη κλπ θα πρέπει να καταγραφούν στατιστικά για τουλάχιστον δύο έτη. Για να αποφύγουμε περιπτώσεις σαν το αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης με τις ομίχλες κάθε χειμώνα.
4. Η έξασφάλιση ασφαλούς προσέγγισης κατά την προσγείωση και απογείωση απαιτεί την αποφυγή περιοχών που γειτνιάζουν με μεγάλα υψομετρικά. Επίσης η σύσταση του εδάφους πετρώδες ή χωμάτινο επιρεάζει την ποιότητα του τάπητα, την αντοχή του, καθώς και την επισκευασιμότητα.
5. Τέλος η θέση του αεροδρομίου θα πρέπει να βρίσκετε σε κάποια απόσταση από άλλους ζωτικούς στόχους όπως είναι το λιμάνι, εγκαταστάσεις ΔΕΗ κλπ. Κατά αυτό τον τρόπο θα μπορεί, στο βαθμό του δυνατού, να εξασφαλιστεί η βασική λειτουργία του κατά την περίοδο επιχειρήσεων.
Ο σχεδιασμός για το μέλον του αεροδρομίου της Χίου θα πρέπει να εξεταστεί κάτω από από αυτές τις προυποθέσεις. Η επεκτάσεις, αναβαθμίσεις κλπ αποτελούν ασπιρίνες στο πρόβλημα. Μόνη λύση κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι η μεταφορά και ο εκ νέου σχεδιασμός ενός αεροδρομίου μήκους διαδρόμου τριών χιλιομέτρων. Σας γνωρίζω ότι το Τσεσμέ ο διάδρομος είναι χωμάτινος δύο χιλιομέτρων. Η Σμύρνη διαθέτει δύο αεροδρόμια με διπλούς διαδρόμους το κάθε ένα. Το σημαντικότερο όλων η χρηματοδότηση δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί από ένα κατ’ ουσίαν χρεοκοπημένο κράτος .
Μιά συνολική προταση θα μπορούσε να είναι η ακόλουθη.
Να δημιουργηθεί αυτοχρηματοδοτούμενος φορέας για την διαχείρηση του αεροδρομίου.
Σκοποί αυτού θα είναι:
· Η συλλογή χρημάτων για την σταδιακή χρηματοδότηση του νέου αερολιμένα. Υπενθυμίζω ότι η Χίος έχει μία διεθνή πρωτοτυπία, την δωρεάν στάθμευση στους χώρους εντός και πλησίον του αεροδρομίου.
· Διερεύνηση λύσεων για την τοποθεσία του νέου αερολιμένα.
· Σύνταξη πρότασης για την μερική ή ολική εκποίηση του υπάρχοντος οικοπέδου και την εξαγορά ή σε περίπτωση δημοτικού χώρου την αρχική χρηματοδότηση του έργου.
· Προσπάθεια ένταξης του έργου στα Ευρωπαικά αναπτυξιακά προγράμματα.
Η οποιαδήποτε αλλαγή τέτοιου μεγέθους είναι βέβαιο ότι θα συναντήσει αντιδράσεις και εντός και εκτός των τειχών. Το μέλλον όμως της Χίου είναι αυτό που θα πρέπει να μας οδηγεί στις σωστές αποφάσεις και όχι οι κατ’ επάγγελμα διαφωνούντες.